🏗️ Een molen vol belofte (1864)

In het jaar 1864, een tijd van economische groei in de Betuwe, legde H. van Harn de eerste steen van een nieuwe stellingmolen in Lienden. De molen werd gebouwd op een strategische plek aan de rand van het dorp, met uitzicht op het omliggende landschap.
De molen kreeg de naam “De Hoop” – een naam die symbool stond voor vertrouwen in de toekomst. De bouw werd vermoedelijk uitgevoerd door molenmaker L. Verweij. Opvallend voor die tijd waren de gietijzeren ramen en de fraaie gevelsteen met de naam van de oprichter. De molen diende voor het malen van tarwe en rogge, en bediende een grote groep bakkers in de regio.

👨‍👩‍👦 De familie Van Loo (1867–1963)

In 1867 werd Jan van Loo aangesteld als molenaar. Hij breidde het bedrijf uit met een stoommachine (1884) en werd in 1885 eigenaar van de molen.
Zijn zoon Albert van Loo nam in 1907 het bedrijf over, en later volgden diens zonen Jan en Henk. In 1960 zetten zij de molen voort, met een dieselmotor onderin de romp voor het malen van veevoer. Gedurende deze periode bleef De Hoop een bedrijvige plek – een herkenbaar baken voor het dorp.

⚔️ Oorlog en overstroming (1944–1945)

Tijdens de Tweede Wereldoorlog bleef De Hoop gespaard, ondanks grote schade in de omgeving. In december 1944 werd Lienden getroffen door een inundatie: het water stond bijna twee meter hoog.
De familie Van Loo evacueerde tijdelijk, maar keerde terug. De molen had het zwaar, maar bleef fier overeind. Ook na het bombardement op 24 april 1945, waarbij het Marktplein werd geraakt, stond De Hoop nog altijd.

💪 Ontmanteling en hergebruik (1963–1971)

De economische veranderingen waren groot. Grootschalige meelfabrieken maakten het voor kleine molens moeilijk om te overleven.
In 1963 viel het besluit om de molen te ontmantelen. De kap, wieken, bovenas en het binnenwerk verdwenen datzelfde jaar. De romp bleef achter – leeg, maar niet vergeten.
In 1971 werd de molenromp aangemerkt als rijksmonument.

🔄 De molen leeft voort in andere molens

Hoewel De Hoop stilviel, leefden haar onderdelen voort.

Walmolen Doetinchem
De bovenas, het bovenwiel, spoorwiel en steenspillen werden hergebruikt in de Walmolen in Doetinchem, die in 1965 weer maalvaardig werd.

Piepermolen Rekken
De roeden (waaronder één met nummer 1525, geleverd in 1887) werden herplaatst in de Piepermolen in Rekken.

🔢 Stilstand en vergeefse plannen (1994–2016)

In 1994 verkocht Henk van Loo de molen. Diverse eigenaren volgden. In 2008 werd het perceel gesplitst tussen het woonhuis en het achterliggende weiland.
Hoewel er plannen waren voor herstel, bleef het bij goede bedoelingen. De molenromp raakte in verval.

🌱 Een nieuwe toekomst (vanaf 2016)

In 2016 werd De Hoop gekocht door Greetje Spies en Wim Derksen, met een helder doel: de molen nieuw leven inblazen én een sociale functie geven.
In 2017 startte hun dagbesteding voor mensen met een psychische hulpvraag. Rond de molen ontstond een plek van rust, arbeid en betekenis – voor wie structuur zoekt en verbinding nodig heeft.

🧰 De restauratie – met dank aan velen (2019–2025)

Gerrit Keune, vrijwilliger, initiatiefnemer en molenliefhebber, zette alles op alles om de restauratie mogelijk te maken. Hij bracht de geschiedenis in kaart, onderzocht vergelijkbare molens, werkte het volledige bestek uit en gaf jarenlang onvermoeibaar richting en inhoud aan het plan. Zijn inzet en vasthoudendheid vormden de basis van het huidige herstel.

Ook Gijs van Reeuwijk, bouwmeester en onderzoeker, leverde een belangrijke bijdrage met het bouwhistorisch onderzoek en begeleidt sindsdien als bouwmeester het restauratieproces op locatie.

In juli 2021 werd de vergunning verleend. In december 2021 startte de restauratie, uitgevoerd door molenbouwer Coppes uit Bergharen. De molen wordt volledig herbouwd: een nieuwe kap, wieken, stelling en maalwerk, gebaseerd op het originele ontwerp uit 1864.

🌟 Naar een levend monument (2025–2027)

• In 2025 wordt De Hoop weer draaivaardig

• In 2026–2027 ook weer maalvaardig

Maar De Hoop wordt meer dan dat:
Een ontmoetingsplek, werkplaats, theetuin, winkel en educatief centrum – midden in het dorp.
Een plek waar mensen, verhalen en ambacht samenkomen. Een plek waar meel wordt gemalen – én hoop.